Η Κυριακή Τσουκαλά, οµότιµη καθηγήτρια ΑΠΘ, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Τµήµα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης (1972-1974) και στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστηµίου της Γενεύης (1974-1978/Διπλ. Αρχιτέκτων Ε.Α.U.G. 1978). Συνέχισε µε µεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήµιο Paris V-Sorbonne (Sciences Sociales et Psychologiques, D.E.A. 1986) και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales-Paris (Histoire et Civilisations, D.E.A. 1987).

Απόκτησε τον τίτλο του διδάκτορα των Κοινωνικών Επιστηµών το 1990 (Nouveau Doctorat en Sciences Sociales et Psychologiques–Universite Bordeau II) καθώς και τον τίτλο του διδάκτορα της Αστικής Γεωγραφίας το 1999 από την Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (Παρίσι). Έχει τον τίτλο της υφηγήτριας του Πανεπιστηµίου Paris X-Nanterre στον τοµέα της Οργάνωσης του Χώρου (2005). Δίδαξε στο Τµήµα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΑΠΘ από το 1982 έως το 2020. Δίδαξε ως επισκέπτρια καθηγήτρια στο µεταπτυχιακό τµήµα του Εργαστηρίου Αστικής Γεωγραφίας του Πανεπιστηµίου Paris X-Nanterre το 1992 και στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστηµίου του Wisconsin (Milwaukee, H.Π.Α.) το 1995. Υπήρξε µέλος της οµάδας “Psychosociologie de l’espace” που λειτουργούσε στο πλαίσιο του Πανεπιστηµίου Paris X-Nanterre και του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας (CNRS). Με αυτή την ιδιότητα συµµετείχε ως επισκέπτρια διδάσκουσα από το 1995 έως το 2009 στα σεµινάρια του µεταπτυχιακού κύκλου σπουδών µε κατεύθυνση “Psychologie de l’environnement” της U.F.R. des Sciences Psychologiques του Πανεπιστηµίου Paris X-Nanterre. Έχει δηµοσιεύσει πολλά άρθρα σε επιστηµονικά και αρχιτεκτονικά περιοδικά και βιβλία µε κύριο αντικείµενο τη σχέση της Αρχιτεκτονικής µε τις Επιστήµες του Ανθρώπου και τη Φιλοσοφία, τους χώρους αγωγής των παιδιών και των νέων, τους χώρους εκπαίδευσης, τη σχέση παιδιού–πόλης, τις θεωρίες της Κοινωνιο-Ψυχολογίας του Χώρου, τις βιωµατικές-επικοινωνιακές-συνεργατικές ποιότητες του δοµηµένου περιβάλλοντος. Έχει συγγράψει τα βιβλία Τάσεις στη σχολική αρχιτεκτονική-Από την παιδοκεντρική λειτουργικότητα στη µεταµοντέρνα προσέγγιση (Παρατηρητής, 2000), L’image de la ville chez l’enfant (Anthropos-Economica, 2001), Παιδική αστική εντοπία (Τυπωθήτω Γ. Δαρδανός, 2005), Les territoires urbains de l’enfant (L’Harmattan, 2007), Εξαστισµός και ταυτότητα (Επίκεντρο, 2009), Ροϊκές χωρογραφίες και εκπαιδευτικές αναστοχαστικές αντιστίξεις (Επίκεντρο, 2014) και Fluid Space and Transformational Learning (Routledge 2017). Έχει επιµεληθεί και συνεπιµεληθεί τα βιβλία Αρχιτεκτονική, παιδί και αγωγή (Παρατηρητής, 2000), Μετανεωτερικές επ-όψεις (Επίκεντρο, 2010), Τοµές ήθους και χώρου (Επίκεντρο, 2012), νεολαια.www.δηµοσιοςχωρος (Επίκεντρο, 2012), Η διδασκαλία του L. Kahn και άλλα δοκίµια (Επίκεντρο 2012), Enric Miralles Αρχιτέκτων (Επίκεντρο, 2014), Intersections of Space and Ethos (Routledge, 2015), Χωρικές αφηγήσεις της µνήµης (Επίκεντρο, 2017), Παιδική χωρική αφηγηµατικότητα (Επίκεντρο, 2020) κ.ά. Έχει επιµεληθεί ένα τεύχος του διεθνούς περιοδικού ELSA µε θέµα Architecture of Hypermodernity καθώς και δύο τεύχη του διεθνούς περιοδικού Cahiers Pierre Belon µε θέµατα L’ espace public dans le Sud-Est europeen και Habiter dans les Balkans. Έχει µεταφράσει το βιβλίο Le sens de l’Espace. L’Epoque et le Lieu (του P. Pellegrino, Gutenberg, 2005) και έχει ασχοληθεί µε την επιµέλεια πρακτικών συνεδρίων. Είναι ιδρυτικό µέλος του Centre Interuniversitaire de Recherche sur Freinet et l’Ecole Moderne, καθώς και του Παιδαγωγικού Κέντρου Ερευνών και Επιµόρφωσης. Είναι, επίσης, µέλος της εκδοτικής/επιστηµονικής επιτροπής των διεθνών περιοδικών ELSA-Environment, Land, Society, Architecture και International Critical Thought