Σπούδασε Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε για τρία χρόνια ως καθηγήτρια φιλόλογος σε Λύκεια της ίδιας πόλης. Το 1993 συμμετείχε με επιτυχία στον Ειδικό Διαγωνισμό της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας για πρόσληψη αρχαιολόγων. Το 2011 έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με θέμα τη χώρα των Αβδήρων. Από την ίδια χρονιά μέχρι το 2023, οπότε αφυπηρέτησε, ήταν Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ξάνθης. Διετέλεσε, επίσης, μέλος του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης.

Έχει διενεργήσει ανασκαφές στα Άβδηρα και σε άλλες θέσεις του Νομού Ξάνθης, διηύθυνε ερευνητικά επιστημονικά προγράμματα και έργα προστασίας και ανάδειξης αρχαιοτήτων. Την ενδιαφέρει ιδιαίτερα η συνέργεια αρχαιολογίας και τοπικών κοινοτήτων και η μετάδοση της αρχαιολογικής γνώσης στο ευρύ κοινό. Στα επιστημονικά της ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται τα ταφικά έθιμα, η τοπογραφία και η ιστορική γεωγραφία. Έχει συμμετάσχει δε σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει ευρήματα από τις ανασκαφές της σε ειδικές αρχαιολογικές εκδόσεις.

Από το 1986 ασχολείται ενεργά με τα πολιτιστικά της γενέτειράς της, σε συνεργασία με φίλους, που μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα, και τοπικούς φορείς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικές εκδόσεις και στο περιοδικό ΗΧΩ, που εκδίδει ο Φιλοπρόοδος Σύλλογος Αγίας Παρασκευής Λέσβου. Την ενδιαφέρει, κυρίως, η καταγραφή και διάσωση της διαλέκτου του χωριού της, θέμα με το οποίο ασχολείται ερασιτεχνικά, ως φυσική ομιλήτρια, από το 2000.

Στο πόνημα με τίτλο Ένι ανιτσhιφαλάδα να πιτάξ ντ γκαρπουζουφλάδα; («Είναι απερισκεψία να πετάξεις την καρπουζόφλουδα;») δοκίμασε να γράψει σε διάλεκτο μια αστεία ιστορία, αλλά και την εξήγηση της απόπειρας αυτής.