«Ο Γ. ήξερε να επιλέγει τα θύματά του: νεαρά, ευάλωτα κορίτσια, με απόντες γονείς ή με γονείς που προτιμούσαν να μη βλέπουν. Ήξερε πως δεν θα απειλούσαν τη φήμη του. Και η σιωπή, όπως πάντα, μετρούσε ως συναίνεση. Από όσο γνωρίζω, καμιά από τις ερωμένες του δεν έχει γράψει βιβλίο για τη ‘‘θαυμάσια’’ σχέση της μαζί του. Ίσως κι αυτό να λέει κάτι.
Σήμερα κάτι έχει αλλάξει. Κι αυτό είναι που ενοχλεί τους άνδρες σαν κι εκείνον: πως, επιτέλους, ήρθε η σειρά των θυμάτων να μιλήσουν»
