Ένας πελεκάνος που λέγεται Πέτρος, ένας ψαράς που ορκίζεται πως γύρισε ο χαμένος του φίλος, κι ένα κορίτσι της Μυκόνου που ονειρεύεται τον πελεκάνο σαν όμορφο νέο. Από αυτή την απλή μυθική συνάντηση ξετυλίγεται μια ιστορία που μυρίζει αλμύρα και εστιάζει στο μέτρο: στο αγρόκτημα και τις εποχές του, στα πανηγύρια και τη μαγειρική, στις μικρές καθημερινές δουλειές που γίνονται γιορτή και ξαραθύμιο. Σταδιακά, ο μύθος του Πέτρου γίνεται σημάδι των καιρών και σύμβολο ενός τόπου που αλλάζει· ο τουρισμός –ελπίδα στην αρχή– μεγαλώνει, διογκώνεται, απαιτεί όλο και περισσότερα, κι όλοι πρέπει να αποφασίσουν τι κρατούν και τι αφήνουν πίσω.