Τη διαδρομή αυτή επιχειρούν να αποτυπώσουν τα κείμενα που ανθολογούνται στον ανά χείρας τόμο. Κριτήριο για την επιλογή τους είναι η αντιπροσωπευτικότητα των προσεγγίσεων για το έργο του Βιζυηνού και η πρωτότυπη συμβολή του καθενός στην ανάδειξη νέων όψεων αυτού του έργου. Κυρίως αναφέρονται στη διηγηματογραφία του Βιζυηνού, αλλά αξιολογείται και η ποίησή του. Η ανθολόγηση αρχίζει με ένα παλαμικό άρθρο του 1892, που αξιολογεί τη διηγηματογραφία και την ποίηση του Βιζυηνού αμέσως μετά τον εγκλεισμό του στο ψυχιατρείο, και ολοκληρώνεται με πρόσφατες μελέτες. Είναι φειδωλή έως τα χρόνια της μεταπολίτευσης και πολύ πλουσιότερη από το 1980 και ύστερα, προκειμένου να αποτυπωθεί και αριθμητικά η άνθηση που γνώρισε η έρευνα γύρω από το έργο του Βιζυηνού και η ποικιλία των ερευνητικών προσεγγίσεων. H Εισαγωγή του επιμελητή παρακολουθεί αυτή τη διαδρομή, ενώ φωτίζει και την περίοδο από τις πρώτες λογοτεχνικές εμφανίσεις του Βιζυηνού μέχρι τον εγκλεισμό του στο Δρομοκαΐτειο ψυχιατρείο.