Με πρώτο αυτό της αναγκαστικής εξόδου των 350 περίπου οικογενειών του Σιναπλή το 1924, το οποίο του δίνει την αφορμή, αφ’ ενός καταγράφοντας μνήμες και αφ’ ετέρου ταξιδεύοντας στο σημερινό Σινάποβο, να «φιλοτεχνήσει» με ακρίβεια το ιστορικό του αποτύπωμα: τις κατοικίες των συγχωριανών των γονιών του, το τοπίο με τα δάση και τα ρυάκια του, τις αγροτικές ασχολίες, τις εκκλησίες και το πανηγύρι «τ’ς Αντριάδας», την ενδυμασία, τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα στις μεγάλες γιορτές, τους γάμους-χαρές και τις βαφτίσεις, σύνολη την εκεί καθημερινότητά τους.
Δεύτερο, αυτό της εγκατάστασης των προσφυγικών οικογενειών από το Σιναπλή στη Μεσσούνη, τη φιλοξενία και τη στήριξη που τους παρείχαν οι μουσουλμάνοι κάτοικοι του χωριού, τη δημιουργία των βασικών υποδομών του οικισμού τους, του δημοτικού σχολείου και της εκκλησίας τους, τις αγροτικές και επαγγελματικές τους ασχολίες, τα πανηγύρια, τους χορούς και τους γάμους, τις ώρες της σχόλης στα καφενεία για τους άντρες και στα νυχτέρια για τις γυναίκες του χωριού, τα μασάλια και τις ιστορίες τους.
Με τρίτο όριο αυτό της μετάβασης της Μεσσούνης και των κατοίκων της, τη δεκαετία του ΄60, από την εποχή της σκληρής και αγωνιώδους επιβίωσης στον νέο τους τόπο, στην ευημερία, τη μερική αστικοποίηση και τον εξευρωπαϊσμό, με εκμηχάνιση της αγροτικής παραγωγής, νεόκτιστα πλέον σπίτια με ύδρευση και αποχέτευση, ευρωπαϊκά ρούχα για όλους και μοντέρνους χορούς, «αγκαλιαστούς», κοινούς στο πανελλήνιο.
Εν κατακλείδι, ένα ακόμη βιβλίο πολύτιμος θησαυρός τοπικής ιστορίας.
