Οι φίλοι μου με μισούν, που όσο περνάνε τα χρόνια, εκείνοι μεγαλώνουν ενώ εγώ μοιάζω με ατομάκι της Β’ λυκείου που πολεμάει το σύστημα της Βιολογίας. Ο περισσότερος κόσμος με θεωρεί ψυχή της παρέας, ενώ η αλήθεια είναι ότι είμαι ένα βαθειά αντικοινωνικό πλάσμα που θα προτιμούσε να ναυαγήσει μόνος σ’ ένα νησί παρά να βρεθεί σε μια δεξίωση με άγνωστο, χαμογελαστό κόσμο. Παρόλα αυτά, σε ανθρώπους που αγαπώ δίνομαι με ψυχή. Όταν δεν είμαι καλά, γράφω. Όταν είμαι καλά, επίσης γράφω. Η μανία μου με το να γράφω «κωμικά» έχει να κάνει με την θεωρία πως το γέλιο είναι ο μετρ της ψυχοθεραπείας.
Με θεωρούν ευαίσθητο και ονειροπόλο.. και η αλήθεια είναι πως είμαι! Με θεωρούν καμιά φορά εγωιστή και πεισματάρη(!) και η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν ισχύει. Μόνο για ένα είμαι σίγουρος.. Γράφω γιατί γουστάρω χαμόγελα στα πρόσωπά σας!!! Μόνο γι’ αυτό.