Ο Aleksandrs Čaks (πραγματικό όνομα Aleksandrs Čadarainis), γεννημένος στις 27 Οκτωβρίου 1901 στη Ρίγκα της Λετονίας, ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της λετονικής μοντέρνας λογοτεχνίας. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οικογένεια μεταφέρθηκε σε εκκενωμένες περιοχές (Estonia, Ρωσία), όπου συνέχισε τις σπουδές του.Επέστρεψε στη Λετονία το 1922. Στη λογοτεχνία του επικεντρώθηκε στην πόλη ως θέμα — στις ζωές των αστών/ερχομένων από την υπαίθρο, στα πεζοδρόμια, τις νυχτερινές ζωές, τους δρόμους, τα περίπτερα, τους αστέγους και σε άλλα στοιχεία της καθημερινής ζωής που πριν δεν θεωρούνταν «ποιητικά». rakstnieciba.lv+3Latvijas Slavenības+3cakamuzejs.riga.lv+3Κυριότερα έργα: Dievs, daba, darbs (“Θεός, Φύση, Εργασία”), Sirds uz trotuāra (“Καρδιά στο πεζοδρόμιο”), Mana paradīze (“Ο παράδεισός μου”), Mūžības skartie (“Οι αγγίγμένοι από την αιωνιότητα”). Επέζησε δύσκολες περιόδους ιδεολογικής πίεσης, ειδικά μετά τον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατηγορίες για φορμαλισμό, ιδεολογική μη-συμμόρφωση κ.ά., που επηρέασαν την υγεία και το έργο του. Πέθανε στη Ρίγα στις 8 Φεβρουαρίου 1950 και είναι θαμμένος στο νεκροταφείο Rainis.