Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Paris VIII, Γαλλία, Εικαστικές και Οπτικοακουστικές Τέχνες και Φιλοσοφία. Σταματάειτις σπουδές του στο επίπεδο τού Doctorat d'etat με τον J.F.Lyotard. 1974-76, Επίτ. Εντετ. Καθηγητής στο τμήμα Φιλοσοφίας του Paris VIII,υπό την διεύθυνση του F. Chatelet. Σκηνοθετεί την μεγάλου μήκους ταινία "Saga of a City", που προβάλλεται στο Φεστ. Πειραματικού Κ/φου στο Παρίσι, στον κ/φο Racine. Το 1968 στην Αθήνα, οργανώνει την καλ. ομάδα του "Λωτού", από αυτήν και το περιοδικό της ξεκίνησαν πολλοί ποιητές και καλλιτέχνες.Ε χει πάρει μέρος σε πολλές διεθνείς συναντήσεις και έχουν εκδοθεί βιβλία του. Η χούντα τον καταδιώκει κι έτσι από το 1972 ζεί και εργάζεται στο Παρίσι. Στο βιβλίο του ποίησης και σχεδίων "Αποσπάσματα 1967-1973" (εκδ. Λ. Γιοβάνη, Φεβρ.1974) καταθέτει την άποψή του που χαρακτηρίζει την ελευθερία που διακατέχει το πνεύμα των έργων του έως σήμερα, αναφερόμενος στον αναγνώστη λέει: "προσοχή,σε θεωρώ ποιητή των πάντων".

Μέσα σ' αυτή τη λογική γίνεται ο εμψυχωτής της αυτόνομης ομάδας Κρακ(1974-76, Ελλάδα) όπου οι κοινωνικές και αισθητικές παρεμβάσεις της γίναν γνωστές γιά την ριζοσπαστικότητά τους. Η πολυδιάστατη δράση του φέρνει στα όριά της την καλλιτεχνική πράξη, αντιμέτωπη με τα μεγάλα ερωτήματα, επανατοποθετώντας τις έννοιες ατομικότητα-συλλογικότητα, ιδιωτικός και δημόσιος χώρος, ορατό-μη ορατό. Στα δρώμενά του ιχνηλατεί απελευθερωτικούς δρόμους της σκέψης και της δημιουργικής παρέμβασης, θέτοντας σε αμφισβήτηση τον ρόλο της τέχνης, αναιρώντας και το ίδιο το αποτέλεσμά του υπεραμυνόμενος της διαδικασίας τέχνης.

Από το 1969, η ζωγραφική του με το χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς τον τρελό, την σειρά των κόκκινων κεφαλιών παράλληλα με τις μολυβένιες μάσκες του, ερευνά και καταγράφει την ανθρώπινη φιγούρα σαν έκφραση των προβληματισμών του ατόμου και της κοινωνίας, του εσωτερικού αλλά και του περιβάλλοντα εξωτερικού χώρου. Ο τρελός σκέφτεται, αντιστέκεται στον παραλογισμό και την υποκρισία αυτής της κοινωνίας. Μέσα στο κεφάλι του μπορούμε να δούμε, σαν από μιά τρύπα, την σκέψη του. Στη συνέχεια τα ζωγραφικά του έργα γίνονται ακριβώς το περιεχόμενο της σκέψης αυτής, χωρίς την περιβάλλουσα φιγούρα του τρελού.