Γεννήθηκε στα Χανιά στις 8 Αυγούστου 1898. Από 1921 δραστηριοποιήθηκε ως ερασιτέχνης ηθοποιός στην Αθήνα. Συμμετείχε στους θιάσους Βεάκη και Νέζερ. Πρώτη του θεατρική επιτυχία ήταν στο έργο Πόλεμος του Μιχαήλ Αρτσιμπάτσεφ (1925, Θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη). Διακρίθηκε για τις ερμηνείες του σε παραστάσεις του συγκροτήματος Ελεύθερη Σκηνή (1930). Αναγνωρίστηκε ως κορυφαίος πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου. Στις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στην Αγγλία (1939), κρίθηκε από τους Άγγλους κριτικούς ως ο καλύτερος Άμλετ των τελευταίων 50 ετών παγκοσμίως. Υποδύθηκε πληθώρα ρόλων σε όλα τα θεατρικά είδη, διαγράφοντας διεθνή καλλιτεχνική σταδιοδρομία. Το 1946 εμφανίστηκε στο Μπρόντγουεϋ (στην Ηλέκτρα, δίπλα στη Μαρίκα Κοτοπούλη), και συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες (Το Παιδί και το Δελφίνι, με τη Σοφία Λόρεν, Νοτόριους του Άλφρεντ Χίτσκοκ κ.ά.). Με την Κατίνα Παξινού –σύζυγό του από το 1940– δημιούργησαν το Βασιλικό Θέατρο, όπου και συμπρωταγωνιστούσαν. Το 1952 πραγματοποίησε έκτακτες εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο της Αθήνας σε αρχαία δράματα και στους Βρυκόλακες του Ίψεν. Με το Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε και στη Νέα Υόρκη, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στις τραγωδίες Αντιγόνη και Οιδίπους επί Κολωνώ, και σκηνοθέτησε τις τραγωδίες Οιδίπους Τύραννος, Εκάβη, Μήδεια. Το 1958 σκηνοθέτησε την όπερα Μήδεια, με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Κάλλας, στην Όπερα του Ντάλας (Η.Π.Α.) και στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής (1964-67) και γενικός διευθυντής (1974-80) του Εθνικού Θεάτρου. Έγραψε το δοκίμιο «Εμπειρική θεατρική παιδεία» και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις. Για την ΕΛΣ σκηνοθέτησε τις όπερες Νόρμα (1960) και Μήδεια (1961) στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Πέθανε στην Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου 1990. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Μάρτιος 2020 – Η κάτωθι εργογραφία είναι πλήρης.