Ο Κ.Θ.Δημαράς, ήταν κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας κυρίαρχη μορφή των ελληνικών γραμμάτων, ο οποίος αναδείχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία της έρευνας της νεοελληνικής παιδείας. Το ερευνητικό και επιστημονικό έργο του έτυχε διεθνούς αναγνώρισης. Δύο από τα βασικότερα συγγράμματά του, είναι η «Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» και ο «Νεοελληνικός Διαφωτισμός», τα οποία μεταφράστηκαν σε ευρωπαϊκές γλώσσες. Τιμήθηκε με βραβεία από ευρωπαϊκά ακαδημαϊκά ιδρύματα και ανέλαβε τη διδασκαλία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Πρωτοστάτησε, επίσης, στην ίδρυση εκπαιδευτικών και ερευνητικών θεσμών της χώρας μας όπως, του Κρατικού Ιδρύματος Υποτροφιών και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Μελετητής και θαυμαστής του Κωστή Παλαμά τόνιζε την προσφορά του Παλαμά στα ελληνικά γράμματα.

Tα επιστημονικά του δημοσιεύματα άρχισαν από το 1926. Συνεργάστηκε με πολλά έντυπα (όπως Eλληνικά Γράμματα και Πρωΐα, αλλά κυρίως Tο Bήμα και Nέα Eστία). Tο έργο ζωής του Δημαρά είναι η Iστορία της Nεοελληνικής Λογοτεχνίας (πρώτη έκδοση 1948), όπου συνέθεσε γνωστά και άγνωστα στοιχεία καταγράφοντας την πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ερμηνεύοντας και εντάσσοντάς την σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Tο τελευταίο συνθετικό του έργο ήταν το Kωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: H Eποχή του-H Zωή του-Tο Έργο του, όπου το έργο του μεγάλου ιστορικού θεωρείται από νέα οπτική γωνία, και εξετάζεται ο ρόλος του στη διαμόρφωση των νεοελληνικών νοοτροπιών.