Ήταν γιος ενός ξεπεσμένου Βιεννέζου τραπεζίτη και παρά τις λαμπρές σπουδές του προτίμησε να γίνει συγγραφέας. Έγραψε ποίηση, θεατρικά έργα και λιμπρέτα για τον συνθέτη Ρίχαρντ Στράους. Μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο ίδρυσε μαζί με τον σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρτ το Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ. Ο μίτος που διατρέχει ολόκληρο το έργο του είναι η μετάβαση από τη φαινομενικότητα στην πραγματικότητα, από την ονειρική ρευστότητα στο ατομικό εγώ, από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Πίσω από όλα αυτά διαισθανόμαστε και την είσοδο στον 20ό αιώνα και τη διάλυση της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Σημαντική υπήρξε η επίσκεψή του στην Ελλάδα το 1908, όταν τον συνεπήρε το ελληνικό φως και αισθάνθηκε το αρχαίο μέτρο. Πέθανε από εγκεφαλικό, δύο ημέρες μετά την αυτοκτονία του γιου του.