κοινό ένα ακόμη κορυφαίο έργο του Σενέκα: το Περί
Ευτυχισμένης Ζωής. Εδώ, ο μεγάλος Στωικός φιλόσοφος
αναμετράται με το διαχρονικό ερώτημα του ανθρώπου: τι
σημαίνει να ζεις ευτυχισμένα;
Η φιλοσοφία, για τον Σενέκα, δεν είναι θεωρητική
άσκηση αλλά πράξη ζωής. Η ευτυχία δεν εξαρτάται από
εξωτερικά αγαθά, αλλά από την αρμονία λόγου και
πράξης, από τη ζωή που ευθυγραμμίζεται με τη λογική και
την αρετή. Επηρεασμένος βαθιά από το σωκρατικό
παράδειγμα, ο Σενέκας προβάλλει την ανάγκη της
συνέπειας μεταξύ σκέψης και βίου, της ειλικρίνειας
απέναντι στον εαυτό και στους άλλους.
Δεν απορρίπτει τον πλούτο, αλλά τον τοποθετεί στη
σωστή του διάσταση: ο πλούσιος, όταν διαχειρίζεται τα
αγαθά του με φρόνηση και γενναιοδωρία, γίνεται φορέας
κοινωνικής αρμονίας και όχι ματαιότητας. Η ευτυχία,
τελικά, δεν βρίσκεται στην κατοχή αλλά στη στάση — στη
γαλήνη που πηγάζει από την αυτοκυριαρχία και τη
συνειδητή συμμετοχή στο κοινό καλό.
Το έργο αυτό παραμένει ζωντανό, γιατί μας
υπενθυμίζει ότι η ευτυχία δεν είναι δώρο της τύχης, αλλά
αποτέλεσμα της αρετής και της πράξης.
