Το ποδήλατο, σύμβολο ελευθερίας, είναι η πρώτη απόδραση από τη στενή κριτική και εποπτεία. Με κάθε μονοπεταλιά ανοίγονται δρόμοι αχαρτογράφητοι, αβέβαιοι για τη διεκδίκηση ενός ζωτικού χώρου ο οποίος ασφυκτιά από εξουσιαστικές μορφές και στερεότυπα. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη αφήνοντας πίσω ματωμένα γόνατα — με ή χωρίς αερόσακο.
Και habemus ποδήλατο. / Ας καβαλήσουμε το habemus / όχι το ποδήλατο / σαν ιλιγγιώδη παιδιά / με κατάφωρη φαντασία.
Η ποιητική συλλογή ακολουθεί μια πορεία αυτογνωσίας όπου οι ρόδες των παιδικών βιωμάτων αρνούνται να παρασυρθούν σε μια ετεροπροκαθορισμένη τροχιά.