Η αρμονική ισορροπία φαίνεται και στην αρχιτεκτονική της συλλογής με 7 ποιήματα σε κάθε ενότητα. Επίσης, επανέρχονται όλες οι αγαπημένες στιχουργικές μορφές του δημιουργού: οι δραματικοί μονόλογοι, τα χαϊκού, τα σονέτα, τα λυρικά ποιήματα, τα λυρικά επιγράμματα.
Οι μορφές αυτές εμπλουτίζονται και εξελίσσονται με αυξανόμενη ποιητική ελευθερία. Χάρη στην τελευταία, καλλιεργείται και σε αυτήν τη συλλογή ο γόνιμος διάλογος με τους δημιουργούς του παρελθόντος (ποιητές, δραματουργούς, μυθιστοριογράφους, μουσικούς).
Η διάθεση παραμένει λυρική, αλλά δε λείπει η ειρωνεία. Τολμηρή, όπως πάντα, η γλώσσα —τολμηρότερη και πλουσιότερη, μάλιστα, στην παρούσα συλλογή— κερδίζει τον αναγνώστη με την ενάργεια της έκφρασης, τις παραστατικές εικόνες και τους πρωτότυπους συνδυασμούς λέξεων.
