Η ποιητική συλλογή Καμπή πνοής (Atemwende) κατέχει κομβική θέση στο έργο του Paul Celan (1920-1970), καθώς εγκαινιάζει την ύστερη περίοδο της ποίησής του. Συγχρόνως συνιστά μια αναμέτρηση με τη δυτική λογοτεχνική παράδοση από τον Όμηρο μέχρι τον Kafka, αλλά και μια επανεξέταση της έως τότε ποιητικής του. Ο ίδιος σε ένα γράμμα προς τη σύζυγό του, τη ζωγράφο και χαράκτρια Gisèle Celan-Lestrange, παρατηρούσε: «Είναι πράγματι ό,τι πιο πυκνό έχω γράψει ίσαμ᾽ εδώ, κι ό,τι πιο ευρύ». Η Καμπή πνοής περιλαμβάνει ποιήματα που γράφτηκαν από τον Σεπτέμβριο του 1963 έως τον Σεπτέμβριο του 1965. Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1967, από τις εκδόσεις Suhrkamp. «Είναι μια ημερομηνία σημαντική στη ζωή μου, γιατί αυτό το βιβλίο, από πολλές απόψεις, και προπαντός από εκείνη της γλώσσας του, σηματοδοτεί μια καμπή (την οποία οι αναγνώστες θα είναι αδύνατο να μην αντιληφθούν)», αναφέρει ο Celan σ’ ένα γράμμα προς τον γιο του Eric.

Η ελληνική δίγλωσση έκδοση περιλαμβάνει, εκτός από τα ογδόντα ποιήματα της συλλογής, δώδεκα ανέκδοτα ποιήματα της ίδιας περιόδου, τέσσερα από τα οποία παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά διεθνώς. Σε παράρτημα αναπαράγονται τα οκτώ χαρακτικά της Gisèle Celan-Lestrange, με τα οποία συνδιαλέγεται ο πρώτος κύκλος ποιημάτων της συλλογής. Στην προμετωπίδα του βιβλίου δημοσιεύεται για πρώτη φορά ένα φωτογραφικό πορτρέτο του ποιητή από την ίδια.