Το βιβλίο περιλαμβάνει τέσσερις νουβέλες (θα μπορούσαν να θεωρηθούν κι εκτενή διηγήματα): «Οίκτος κι Εκβιασμός», «Η Διαθήκη», «Το άστρο του Δαβίδ», «Μ’ ένα Φύσημα». Δεν αποτελούν θεματι¬κή ενότητα. Αντλούνται, όμως, όλες απ’ τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, την οποία κι επιχειρούν να εκφράσουν. Το επιχειρούν δε ανατομικά, διεισδυτικά, πίσω απ’ την επιφάνειά της, στο εσώτερο και ουσιαστι¬κό της νόημα. Κυρίαρχο αφηγηματικό τους γνώρισμα ο διάλογος (καθαρά θεατρικό στοιχείο), που παραμερί¬ζει τον αφηγητή και παραχωρεί τη θέση στα πρόσωπα, προσδίδοντας στο λόγο τους αμεσότητα, προφορικότητα και μια δραματικότητα. Σε κάθε περίπτωση, οι νου¬βέλες, στο σύνολό τους, θέλουν να δώσουν ανάγλυφο το θρυμματισμένο, κατακερματισμένο πρόσωπο του αν¬θρώπου της εποχής, με φόντο τη βιοτική και υπαρξιακή αγωνία του.
