Μιλάει για τη μοναξιά και για την άφθαρτη μνήμη όλων εκείνων των προσώπων που κουβαλάμε για πάντα μέσα μας.
Οι χαρακτήρες του ζουν σε έναν εφιάλτη. Εκεί που όλα θυμίζουν κάτι που πια δεν είναι το ίδιο.
Ο ποιητής με λυρικότητα αλλά και άμεσο λόγο καταδύεται εκεί που το μέλλον με το παρελθόν μπλέκονται.
Εκεί, λοιπόν, τοποθετεί τους χαρακτήρες του· σε αυτό το αχανές χιονισμένο τοπίο που στη μέση του διατρέχεται από μια παγωμένη λίμνη.
Με μεγάλη ένταση ο δημιουργός περιγράφει τη μεταβολή, την αλλαγή, τη φθορά αλλά και τον θάνατο ταξιδεύοντας εκεί που ξεκινούν και τελειώνουν όλα.
Στο χιόνι.
