...ένα αφήγημα για την ποίηση της καθημερινότητας, τα μικρά πράγματα της ζωής και τη γνώση του αναπόφευκτου τέλους της...
«Αλλά πάντα θά ’μενε λίγη άμμος εδώ, λίγη εκεί, σαν memento mori που τρίζει σιγανά, κρυμμένη ως και σε μια μέρα ευτυχίας μες στις ζάρες του σεντονιού, στη ράγα του συρταριού, στα σκέλη του ψαλιδιού, από μέσα στη μύτη του παπουτσιού, στον μεντεσέ και στο ανάμεσο δύο σελίδων βαθιά, εκεί που τσακίζει η ράχη του βιβλίου.
Εκεί που τσακίζει η ράχη του βιβλίου».
