Είμαστε φτιαγμένοι από σπόρους και συνεχώς ανθίζουμε. Οι σπόροι αυτοί είναι όσα ζήσαμε, όσα ερωτευτήκαμε, όσα πιστέψαμε και μας έφεραν στο σήμερα.
Τι συμβαίνει, όμως, όταν τα άνθη μας οδηγούνται στον μαρασμό κι εμείς παλεύουμε μάταια να τα σώσουμε;
Τότε αλλάζουν τα πάντα, άρδην.
Οι Ερεβώδεις σπόροι, λοιπόν, είναι εκείνοι που φυτρώνουν εκ νέου κι αποτελούνται από τους φόβους μας, τη μελαγχολία και την απελπισία.
Είναι διαφορετικοί από τους προηγούμενους, πιο σκοτεινοί, αλλά το νέο άνθος που θα δημιουργήσουν, θα μυρίζει εξίσου όμορφα. Ακόμη κι αν νιώθουμε απελπισμένοι, θλιμμένοι, εξουθενωμένοι, λεηλατημένοι από συναισθήματα, κρύβουμε μια λάμψη εντός μας.
