Στοιχήματα απέναντι στα στερεότυπα, που εμφανίζονται μάλιστα σαν αυτονόητα, στοιχήματα απέναντι στον μανιχαϊσμό του μαύρου-άσπρου, του «μ' εμάς αλλιώς με τους άλλους». Δεν είναι απλό, ούτε σκέτα φιλολογικός μπροστά σε τέτοιου είδους πλαστά και εξωιστορικά διλήμματα, υπάρχεις ή δεν υπάρχεις με την έννοια ότι ακυρώνεσαι, καταργείσαι. Και τότε πια, το μεγαλύτερο και κρισιμότερο στοίχημα, αν υπάρχεις μαζί με άλλους, και όχι μόνος, σ' ένα αυτιστικό σύμπαν.

Κείμενα ξαναδημοσιευμένα, ξανακοιταγμένα τώρα και με ορισμένες προσθήκες, συν καινούρια, συγκεντρωμένα σ' έναν τόμο, αν όντως χρειάζεται, όπως πιστεύω πάντως εγώ, να επανερχόμαστε ολοένα, όσο επανέρχεται στο κάτω κάτω η πραγματικότητα, ή η Ιστορία σαν φάρσα, όπως μας έμαθε η μαρξική παιδεία μας, συχνά όμως σαν ακριβέστατο αντίγραφο του παρελθόντος, και τότε καθόλου φάρσα, δυστυχώς, όπως μας μαθαίνει πάλι η ίδια η πραγματικότητα.

Ασκήσεις μνήμης, απ' την άλλη, θα μπορούσε να πει κανείς, απέναντι στον εξωραϊσμό του παρελθόντος, απ' τη μια, που αποτελεί στοιχείο σύμφυτο με την ανθρώπινη φύση, απέναντι στον προφανούς ιδεολογικής σκοπιμότητας αναθεωρητισμό, απ' την άλλη.

Στο τέλος τέλος, σκόρπιες εγγραφές, σαν σε ημερολόγιο, διόλου συστηματικό, άρα με όλο τον υποκειμενισμό του συντάκτη του.

Στον τόμο αυτό δημοσιεύονται κείμενα για τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, στη συνάφειά τους κυρίως με ένα από τα κρισιμότερα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας μας, τους ξένους μας. Στους οποίους είμαστε οφειλέτες· όχι μόνο για την επισήμως τεκμηριωμένη συμβολή τους στην αύξηση του ΑΕΠ, ή για την καθοριστική συμμετοχή τους σε μείζονα δημόσια έργα, όπως η Ολυμπιάδα του 2024, και γενικότερα για την αναντικατάστατη συμβολή τους στην καθημερινή μας ζωή, από το βάψιμο των σπιτιών μας έως, κυρίως, την περίθαλψη των ανήμπορων γερόντων μας· όχι μόνο για όλα αυτά