Πόνος συχνός τραχύς κι αδυσώπητος και μια αίσθηση απέραντου μίσους φώλιαζε στα σωθικά της. Σαν έφτανε ή ώρα σαν κόμπρα θα πεταγόταν να επιτεθεί στον εχθρό της. Και ποιος ήταν αυτός; Μα το ανδρικό φύλο. Το έβαλε σκοπό της ζωής της να εκδικηθεί ανεξαιρέτως όλους τους άνδρες που θα τύχαινε να βρεθούν στο δρόμο της σκοτώνοντάς τους. Και όντως η Δάφνη το υλοποίησε όλοι οι άνδρες της ζωής της με δική της υπαιτιότητα πέθαναν. Όταν εκπλήρωσε το σκοπό της το μυαλό της πνίγηκε στην καταχνιά και πλήρωσε βαρύ τίμημα για τις πράξεις της. Όμως πριν αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο ψηλαφώντας μέσα της όπως ένας τυφλός κατόρθωσε να ανοίξει τα μάτια της ψυχής και να επέλθει η κάθαρση. Ως εκ τούτου να αφήσει σπουδαίο δίδαγμα στην κόρη της.
