Με το ενδέκατο ποιητικό του βιβλίο ο Βαγγέλης Χρόνης συνεχίζει μια διαδρομή που, ξεκινημένη πριν από είκοσι πέντε ακριβώς χρόνια (1999) με τη συλλογή Ο σύμμαχος χρόνος, αποσαφηνίζει και εμπλουτίζει τα ποιητικά του χαρακτηριστικά, παγιωμένα ωστόσο από το πρώτο του κιόλας βιβλίο. Η έντονη φιλοσοφική διάθεση σε συνδυασμό με ένα άκρως οικονομημένο λυρικό στοιχείο συγκροτούν τελικά ένα περίτεχνα δομημένο σύμπαν,όπου η συγκρατημένα διατυπωμένη υπαρξιακή οιμωγή φαίνεται να μην παραχαράσσει την αντικειμενική θεώρηση του κόσμου. Ενός κόσμου εννοημένου ως ένα σύνολο όχι μόνον ανθρώπων αλλά και μιας φύσης, που, παρά τις αυτές και ονοματισμένες συναρπαστικές εκφάνσεις της, παραμένει ανεξιχνίαστη και μυστηριώδης στον εσώτατο πυρήνα της. Αν το «δαχτυλικό αποτύπωμα» που εισήγαγε ο Παντελής Πρεβελάκης είναι μια έννοια καθοριστική προκειμένου να καταχωριστεί ένας ποιητής μέσα σε μια συνέχεια που αριθμεί αιώνες, ο Βαγγέλης Χρόνης την έχει πολιορκήσει αναγνωρίζοντας τη σημασία του «ελάχιστου» ώστε το «όλον» να επαναφέρεται ακέραιο.
Η νέα ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Χρόνη Η έφιππη ψυχή αποτελεί ένα ώριμο έργο ενός δημιουργού που έχει χαράξει σταθερή πορεία στον χώρο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για την ενδέκατη συλλογή του ποιητή, η οποία συγκεντρώνει ποιήματα γραμμένα κατά την τελευταία τετραετία, αποτυπώνοντας τη στοχαστική του διάθεση καθώς εξερευνά τα μείζονα θέματα της ύπαρξης.
Η συλλογή αποτελείται από 44 ποιήματα που τα διακρίνει η λιτότητα έκφρασης, η έντονη φιλοσοφική διάθεση και η απαράμιλλη ικανότητα του ποιητή να συμπυκνώνει βαθιά νοήματα σε σύντομες, αλλά εξαιρετικά πυκνές απεικονίσεις. >>>
