Την περήφανη σου φύση,
της ψυχής σου τη λεβεντιά,
θαρρώ πως νοστάλγησαν εκεί πάνω.
Γνώριζες πολλά και τα μοιραζόσουν
με όσους είχαν ανοιχτό μυαλό και ενσυναίσθηση να κατανοήσουν.
Έφυγες νωρίς και δεν πρόλαβα μία άξια μαντινιάδα να σου γράψω,
μία μαντινιάδα σαν αυτές που εκφραζόσουν
και δικαιολογούσες την ξακουστή μας Κρήτη.
Πάντα με ψηλά το κεφάλι και ψυχραιμία,
αντιμετώπιζες όλες αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις
και ακόμη και στο μεγάλο σου ταξίδι,
δεν ταλαιπώρησες κανένα.
Θα κοιτώ πάντα ψηλά στον ουρανό,
μήπως και διακρίνω κάποια μαντινιάδα σου,
ζωγραφισμένη από τα ολόλευκα σύννεφα.
Καλό ταξίδι Μιχάλη,
Θα σε φροντίσει ξανά η στοργική αγκαλιά της πεθεράς μου!
Αντίο!
Νικόλαος Ι. Σπανάκης
