Κινούμενη στον χώρο της «λογοτεχνίας της ενηλικίωσης», η Μαρίζ Μαρκοπούλου γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα, Έβρεχε, βρέχομαι και τώρα (εκδ. Μπατσιούλας, Αθήνα, 2024), για τη μητρότητα, τις σχέσεις μάνας, πατέρα και κόρης, τη ματαίωση και τον θάνατο, με σκηνικό το βροχερό, καταθλιπτικό τοπίο της Δουνκέρκης του τέλους του προηγούμενου αιώνα. Ήδη από τον τίτλο του βιβλίου, το στοιχείο του νερού (είτε ... >>>
