Ένα βιβλίο με δεκάδες διαθήκες και κανένα πένθος! Δεν είναι παράδοξο αυτό. Το πένθος -και η διαχείρισή του- αφορά αυτούς που μένουν, όχι αυτούς που φεύγουν.
Οι ΚΕΝΕΣ ΔΙΑΘΗΚΕΣ δεικνύουν κάτι που οι ζωντανοί, κατ' επανάληψη, ξεχνάμε με ευκολία: ότι ο θάνατος δεν έχει τον τελευταίο λόγο. Όσες "διορθώσεις" κι αν γίνουν με την έσχατη βούληση του νεκρού, η ζωή συνεχίζεται ερήμην του. Κανένας λογαριασμός δεν κλείνει με καμιά διαθήκη.
Οινεκροί είναι κεκοιμημένοι.
Κι αλίμονό μας όταν ξυπνήσουν.
Θεόδωρος Ε. Παντούλας
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
