Ένα βιβλίο με δεκάδες διαθήκες και κανένα πένθος! Δεν είναι παράδοξο αυτό.  Το πένθος -και η διαχείρισή του- αφορά αυτούς που μένουν, όχι αυτούς που φεύγουν.

Οι ΚΕΝΕΣ ΔΙΑΘΗΚΕΣ δεικνύουν κάτι που οι ζωντανοί, κατ' επανάληψη, ξεχνάμε με ευκολία: ότι ο θάνατος δεν έχει τον τελευταίο λόγο. Όσες "διορθώσεις" κι αν γίνουν με την έσχατη βούληση του νεκρού, η ζωή συνεχίζεται ερήμην του. Κανένας λογαριασμός δεν κλείνει με καμιά διαθήκη.

Οινεκροί είναι κεκοιμημένοι.

Κι αλίμονό μας όταν ξυπνήσουν.

Θεόδωρος Ε. Παντούλας

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)