Στ’ ακροδάχτυλα ξαγρυπνούν οι αφορμές, δίνοντας ώθηση στις εικόνες των ονείρων, στις αναμνήσεις, στις ψευδαισθήσεις. Η μνήμη, η πίστη, η θλίψη, μπορούμε να πούμε πως συμμετέχουν πιστά στη διεργασία αυτή. Ξαγρυπνούν οι αφορμές κάποιες φορές, άλλοτε ερωτευμένες, άλλοτε απογοητευμένες, μα πάντα τέλειες συλλέκτριες των δώρων της καθημερινότητας. Ενίοτε ο δημιουργός, μην μπορώντας να κάνει αλλιώς, μαζί τους ξαγρυπνά κι αυτός. Κι εκεί, στις άκρες των δαχτύλων, προς το ξημέρωμα, κάποιες φορές φυτρώνει άνθος.
