Μέσα από τον Διαγωνισμό Διηγήματος της Αλυσίδας Πολιτισμού IANOS, ο οποίος διεξάγεται για έκτη συνεχή χρονιά, δόθηκε η ευκαιρία σε σύγχρονους λογοτέχνες να μοιραστούν, μέσω της γραφής, ιστορίες που αφορούν αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο αριθμό δύο, τον πρώτο των πρώτων αριθμών.
Περιγραφή
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS η συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Δύο». Μέσα από τον Διαγωνισμό Διηγήματος της Αλυσίδας Πολιτισμού IANOS, ο οποίος διεξάγεται για έκτη συνεχή χρονιά, δόθηκε η ευκαιρία σε σύγχρονους λογοτέχνες να μοιραστούν, μέσω της γραφής, ιστορίες που αφορούν αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο αριθμό δύο, τον πρώτο των πρώτων αριθμών.
Τα μέλη της κριτικής επιτροπής, Ευτυχία Γιαννάκη, Τέσυ Μπάιλα και Κωνσταντίνος Μπούρας, ξεχώρισαν τα καλύτερα διηγήματα και τα παραδίδουν στο αναγνωστικό κοινό για να ανακαλύψει τη μυσταγωγική δύναμη του δύο, το οποίο είναι εκ φύσεως γενναιόδωρο, καθώς εμπεριέχει εν τω σπέρματι την έννοια του μοιράσματος. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ.
Λίγα λόγια από τον Πρόλογο:
Ο φετινός λογοτεχνικός διαγωνισμός τού Ιανού, με θέμα τον συμβολικό αριθμό «Δύο», προσέλκυσε οκτακόσιες συμμετοχές, νέους, αλλά και δοκιμασμένους δημιουργούς, από όλα τα κοινωνικά και μορφωτικά στρώματα. Στα διηγήματα που έφτασαν στην κριτική επιτροπή κυριάρχησε η θεματολογία για ζευγάρια, για συνταιριάσματα, για το ιδανικό ή το χαμένο ταίρι, για τη μοναξιά τού αριθμού ένα. Ακολούθησαν διηγήματα που εμπνέονταν από τις επιστήμες της Βιολογίας, της Φυσικής, των Μαθηματικών, της Αστρονομίας, της Αστροφυσικής, της Φυσικής των υποατομικών σωματιδίων και λοιπά. Η μυστικιστική Αριθμοσοφία και η μη εκλαϊκευμένη Αριθμολογία μάλλον απουσίαζαν. Και μπορεί να μοιάζουν κοινότοπα τα διηγήματα που αναφέρονται σε θέματα όπως: «Βρίσκω το ταίρι μου, το κρατώ για πάντα και ζούμε ευτυχισμένοι αιώνια», οφείλουμε να παραδεχτούμε όμως ότι η θεματολογία αυτή λειτουργεί ακόμη στερεοτυπικά στα ελληνικά δρώμενα. Σημαντικό θέμα που επίσης απαντήθηκε σε πολλά από τα διηγήματα που λάβαμε ήταν η μοναξιά. Για τη συντριπτική πλειονότητα των διαγωνιζομένων η μοναξιά αντιμετωπίστηκε ως κατάρα υπερισχύοντας της μοναξιάς ως ευλογίας.
