Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου δείχνει την ύπαρξη μιας φαντασίας, η οποία σκέπτεται και, ταυτόχρονα, αισθάνεται. Η φαντασία το κατορθώνει χάρη στην ικανότητά της να αισθάνεται προσωπικά το νόημα των πραγμάτων και να μας το απευθύνει. Είναι μια φαντασία που στοχάζεται τα όντα ως μορφές, οι οποίες σκέπτονται και νιώθουν τη σχέση τους με την ετερότητα, δημιουργώντας αληθινά γεγονότα μέσα στο αόρατο. Για το λόγο ότι είναι στοχαστική, η φαντασία όχι μόνο βλέπει και βιώνει τα εσωτερικά γεγονότα, αλλά συγχρόνως συλλαμβάνει και τη σχέση τους με την εξωτερική πραγματικότητα. Από τη φύση της, αυτή η συγχρονία παράγεται σε μιαν άλλη, υπερβατική διάσταση, η οποία χαρακτηρίζει το χωροχρόνο της στοχαστικής φαντασίας. Ο τελευταίος είναι εκείνος, μέσα στον οποίο οι ψυχισμοί μας συναντώνται απευθείας μεταξύ τους, δηλαδή ο κατεξοχήν (δια)προσωπικός χωροχρόνος.
