Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου δείχνει την ύπαρξη μιας φαντασίας, η οποία σκέπτεται και, ταυτόχρονα, αισθάνεται. Η φαντασία το κατορ­θώνει χάρη στην ικανότητά της να αισθάνεται προσωπικά το νόημα των πραγμάτων και να μας το απευθύνει. Είναι μια φαντασία που στοχά­ζεται τα όντα ως μορφές, οι οποίες σκέπτονται και νιώθουν τη σχέση τους με την ετερότητα, δημιουργώντας αληθινά γεγονότα μέσα στο αόρατο. Για το λόγο ότι είναι στοχαστική, η φαντασία όχι μόνο βλέπει και βιώνει τα εσωτερικά γεγονότα, αλλά συγχρόνως συλλαμβάνει και τη σχέση τους με την εξωτερική πραγματικότητα. Από τη φύση της, αυτή η συγχρονία παράγεται σε μιαν άλλη, υπερβατική διάσταση, η οποία χαρακτηρίζει το χωροχρόνο της στοχαστικής φαντασίας. Ο τελευταίος είναι εκείνος, μέσα στον οποίο οι ψυχισμοί μας συναντώνται απευθείας μεταξύ τους, δηλαδή ο κατεξοχήν (δια)προσωπικός χωροχρόνος.