"Άγια Τέχνη", η τέχνη είναι άγια - όσο συνηθισμένη κι αν είναι αυτή η κοινοτοπία, διατηρεί οπωσδήποτε κάποιο νόημα, και υπάρχει πράγματι ένας στους χίλιους που εννοεί αυτό που λέει και λέει αυτό ακριβώς που εννοεί.
Απευθύνομαι σ` αυτόν τον ένα μέσα στους χίλιους, που βεβαιώνει συνειδητά την αγιότητα της τέχνης.
Τι είναι αγιότητα; Η αγιότητα είναι μια συνθήκη αντίστροφη της αμαρτίας, η εποχή μας δεν γνωρίζει την αμαρτία, η εποχή μας αντικαθιστά την έννοια της αμαρτίας με την έννοια της βλάβης. Επομένως ένας άθεος δεν είναι δυνατό να αναρωτηθεί για την αγιότητα της τέχνης, θα μιλάει για τη χρησιμότητα ή για την ομορφιά της τέχνης. Γι` αυτό, επιμένω, τα λόγια μου απευθύνονται αποκλειστικά σ` εκείνους για τους οποίους Θεός-αμαρτία-αγιότητα δεν υπάρχουν.
Αν ένας άθεος μιλάει για το ύψιστο στην τέχνη, τότε τα λόγια μου θα αφορούν ορισμένως κι αυτόν. [...] (Από την έκδοση)