Στη δεύτερη ποιητική συλλογή του Χρήστου Τζανάκου, αφέλειες ψελλίζουν στην μνήμη… στην ονείρωξη την εκπνοή. Η σκηνή ανοίγει σε βεστιάρια σεληνιακά με γίγαντες νύφες να απλώνονται στο Οροπέδιο του Βώλακα. Εκεί, οι Ληνοβάτες γονατίζουν μπροστά στο όνειδος του πλειστηριασμού καθώς μια πυγολαμπίδα βαπτίζει την παύση στο καρνάγιο ψυχικών αναζητήσεων.
Τα Προμηθή διαχέουν με πρόθεση αφοριστική το αειφώς εδώ στο θάμβος του νοερού που τα βήματα αγκυλώνονται στα καρμικά. Η νέα αυτή ποιητική συλλογή μάς υπόσχεται το ταξίδι ως αυτοσκοπό χωρίς κανένα προορισμό· στα ζαρωμένα των κυμάτων κοσμαγοί, ερευνητές εαυτών.
