Την 16η Φεβρουαρίου 1391 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος πεθαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Ο μεγαλύτερος επιζών γιος του και πιθανός διάδοχος, ο Μανουήλ, δεν βρίσκεται, όμως, στη Βασιλεύουσα. Βρίσκεται στην Προύσα, «φιλοξενούμενος» στην οθωμανική αυλή (δηλαδή, ουσιαστικά, ως όμηρος), του σουλτάνου Βαγιαζήτ Α΄. Πώς θα γίνει, να ειδοποιηθεί γρήγορα ο Μανουήλ, ώστε να βρει έγκαιρα τον τρόπο να διαφύγει και να σπεύσει να ανα­λάβει τα αυτοκρατορικά καθήκοντά του, πριν το καταρρακωμένο κράτος —που αγωνιά για την επιβίωση— γνωρίσει ένα ολέθριο κενό εξουσίας; Δύο μαντατοφόροι στέλνονται κρυφά από την Κωνσταντινούπολη προς την Προύσα (και ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, από δύο διαφορετικές οδούς). Τον έναν τον στέλνει ο μυθιστορηματικός πρωταγωνιστής μας, ο Προκόπιος Νέβινος, πριν καν αποβιώσει ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Ε΄. Τον άλλον τον στέλ­νει προς τον Μανουήλ η ίδια η μητέρα του, η αυτοκράτειρα Ελένη Καντακου­ζηνή, τα ξημερώματα της 16ης Φεβρουαρίου. Όμως, αυτός ο δεύτερος δο­λοφονείται καθ’ οδόν, στην παραθαλάσσια μικρασιατική πόλη Τρίγλεια. Άρα κάποιος (ή κάποιοι) δεν θέλει (ή δεν θέλουν) να ειδοποιηθεί ο Μανουήλ. Στον πρωταγωνιστή μας Προκόπιο πέφτει η ευθύνη να βρει, εκτός από τον πραγματικό φονιά, και τον ηγεμόνα που πιθανότατα έδωσε την εντολή, κα­θώς θα επωφελείτο από τη μη άνοδο του Μανουήλ στον αυτοκρατορικό θρό­νο. Έτσι ο Προκόπιος και ο πάντα απαραίτητος βοηθός του (και πρώτος εξάδελφός του), Αθανάσιος Βελεγιζίτης, θα οδηγηθούν σε περιπετειώδεις και επικίνδυνες έρευνες, από την τουρκοκρατημένη Τρίγλεια έως την ελάχι­στα γνωστή Περατεία, στην κλιματικά αφιλόξενη Κριμαία, όπου οι κυρίαρχες δυνάμεις είναι η μογγολική Χρυσή Ορδή και οι Γενοβέζοι. Το μυθιστόρημα με την πλοκή και την αινιγματοειδή εξέλιξή του, μας κα­ταβυθίζει στο κλίμα και την παρακμιακή ατμόσφαιρα μιας εποχής, περίπου εξήντα χρόνια πριν από την Άλωση και την τελική πτώση…