Οι ηγέτες συχνά είναι επιρρεπείς στη διαφθορά και στους ανέντιμους συμβιβασμούς‧ το πλήθος συχνά συμπεριφέρεται με ανοησία και αγνωμοσύνη, άγεται και φέρεται από τους δημαγωγούς και αργεί να αντιληφθεί τα πραγματικά συμφέροντά του. Υπάρχουν περίοδοι, κάποτε μακρόχρονες, στις οποίες φαίνεται να θριαμβεύουν τα ωμότερα κίνητρα των πιο φαύλων ανθρώπων. Ο Σαίξπηρ όμως πίστευε ότι οι τύραννοι και οι υποτακτικοί τους είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν: θα τους γκρεμίσει η ίδια η κακία τους και η ανθρωπιά της λαϊκής ψυχής, που μπορεί να κατασταλεί αλλά όχι να εξουδετερωθεί εντελώς. Θεωρούσε πως ο καλύτερος τρόπος για να ξανακερδηθεί η συλλογική αξιοπρέπεια είναι να αναλάβουν πολιτική δράση οι απλοί πολίτες. Ποτέ του δεν ξέχασε ο Σαίξπηρ όσους κράτησαν το στόμα τους πεισματικά κλειστό όταν τους ζητούσαν να ζητωκραυγάσουν τον τύραννο‧ ποτέ του δεν ξέχασε τον υπηρέτη που θέλησε να εμποδίσει τον βασανισμό ενός κρατουμένου, όταν ο βασανιστής ήταν ο ίδιος ο αφέντης του‧ ποτέ του δεν ξέχασε τον πεινασμένο πολίτη που απαίτησε οικονομική δικαιοσύνη. «Τι είναι η πόλη αν όχι ο λαός της;»

(Από το Επίμετρο του συγγραφέα)

Ένα βαθιά πολιτικό βιβλίο, όπου ο σπουδαίος σαιξπηριστής και ιστορικός της λογοτεχνίας Στήβεν Γκρήνμπλατ αναλύει τον αριστοτεχνικό τρόπο με τον οποίο ο Σαίξπηρ ανατέμνει την εξουσία και τις καταχρήσεις της. Το βιβλίο γράφτηκε εν θερμώ, με αφορμή τις πρωτοφανείς πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ από τον Νοέμβριο του 2016 και έπειτα, με τη ματιά στραμμένη ταυτόχρονα στην ελισαβετιανή εποχή και στο σήμερα.