Λίγο καιρό προτού ο Στάλιν εξαπολύσει τους αιματηρούς διωγμούς που συγκλόνισαν τον κόσμο, τους διωγμούς των Παλιών Μπολ­­σε­βί­κων, ο Σερζ βρέθηκε εξόριστος μαζί με μια ομάδα α­ντι­φρο­­νούντων ε­πα­να­στατών που με τον θαρραλέο τους αγώνα να δια­τηρή­σουν τα σο­σιαλιστικά τους ιδεώδη κόντρα στα συκοφα­ντι­κά ψεύδη και τις διώ­ξεις, ενέ­πνευ­σαν το πιο καυστικό ίσως και το πιο συγ­κι­νητικό μυ­θι­­στόρημά του, το Μεσάνυχτα στον αι­ώ­να.

Βετεράνος, μοναδικός επιζών εντέλει, των επαναστατικών κινημάτων σε έξι χώρες, μάρτυρας και συμμέτοχος σε αρκετές από τις με­γάλες νί­κες και ήττες κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ο Σερζ κατείχε α­πα­­ράμιλλη «γνώση για πρόσωπα και πράγματα»—όπως απαράμιλλη ήταν η αφοσίωσή του στην αλήθεια. Κι ωστόσο θα μείνει στην ι­στορία πάνω απ’ όλα ως ένας λόγιος αυτόπτης μάρ­τυ­ρας, ως λογοτέχνης κατά βά­ση—ένας λογοτέχνης που μιλά κα­τευ­θείαν μέσα από τον πυ­ρή­να μιας σοσιαλιστικής κουλτούρας της οποίας τις παραδόσεις και προσ­δοκίες, τις επιτυχίες και α­στο­χίες απέσταξε και διαφύλαξε στα γρα­πτά του.