Deinde ars revixit…*

Με αυτή τη φράση από τη Naturalis Historiae του Πλινίου του Πρεσβύτερου (1ος αι. μ.Χ.), παρουσιάζεται, στο φιλαναγνωστικό κοινό, η πρώτη ποιητική συλλογή του Δημητρίου Αθ. Κούσουλα. Ένα πόνημα, που εντάσσεται στην εξελικτική πορεία της νεώτερης ελληνικής λογοτεχνίας από τον 10 αι., υπηρετώντας διαχρονικά τα υψηλά ιδανικά της αφοσίωσης στον εξιδανικευμένο έρωτα, της θρησκευτικής πίστης και της αγάπης για τον Ελληνισμό. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της νεώτερης ελληνικής λογοτεχνίας, όπως ο ρυθμός και η ομοιοκαταληξία, συνυφαίνονται – σε εξαιρετικούς εμμέτρους στίχους – με την αναζήτηση θεματικών από τη σύγχρονη ζωή, διαρθρώνοντας μελωδικά την ποιητική του γραφή,  σε παραδοσιακές αλλά και νεωτεριστικές ποιητικές δομές, που καταξιώνουν το ξεχωριστό ύφος του ποιητή, ανοίγοντας τα βλέφαρα της ψυχής σε έναν άδολο κόσμο.

*Τότε, ξαναγεννήθηκε η τέχνη