Αυτοί που έχουν χαθεί: ένα από τα πιο αινιγματικά και αριστοτεχνικά κείμενα του Σάμιουελ Μπέκετ.

Ένας αποστασιοποιημένος αφηγητής παρουσιάζει έναν κόσμο σε αφαίρεση. Στο εσωτερικό ενός κυλίνδρου χωρίς ανοίγματα, άνθρωποι όλων των ηλικιών σε αναζήτηση του ιδανικού πλάσματος, της απόλυτης ιδέας. Ο Μπέκετ αποπειράται να προσεγγίσει βεβαιότητες μέσα από τους νόμους της μυθοπλασίας και πέρα από το μυστήριο της πραγματικότητας. Κι ωστόσο, αυτός ο κατασκευασμένος κόσμος του καταλήγει να είναι κάθε άλλο παρά λογικός και συνεκτικός: η παρωδία της λογικής, η ειρωνεία, τα κατάλοιπα ενός επείγοντος ρομαντισμού. Μια μικρογραφία της ανθρώπινης ιστορίας, μια θεωρία για την ιστορία και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Ένα κείμενο ανάμεσα στην πρόζα και το θέατρο, μια σπάνια απόπειρα να συμφιλιωθεί η πραγματικότητα με τη λογική ενός επινοημένου κόσμου και μιας φανταστικής αρχιτεκτονικής μέσω της μυθοπλασίας.

Ο κόσμος που παρουσιάζεται, ή που σκηνοθετείται εδώ, μακριά από κάθε ρεαλιστικό τρόπο, παραμένει ευδιάκριτος για τον αναγνώστη. Είναι ο ορατός και ο αόρατος κόσμος μας. Και είναι συγκλονιστικός.

Ο Σάμιουελ Μπέκετ γεννήθηκε στο Φόξροκ της Ιρλανδίας στις 13 Απριλίου 1906. Σπούδασε γαλλική, ιταλική και αγγλική φιλολογία στο Κολέγιο Τρίνιτι στο Δουβλίνο. Το 1928 θα βρεθεί στο Παρίσι με την ιδιότητα του Λέκτορα στην École Normale Supérieure. Το 1929 θα εκδοθεί το πρώτο του έργο, το δοκίμιο Dante… Bruno. Vico… Joyce, και το 1931 η μελέτη του για τον Προυστ.

Το πρώτο του μυθιστόρημα, DreamofFairtoMiddlingWomen (1932), θα εκδοθεί το 1992, τρία χρόνια μετά τον θάνατό του. Το 1937 θα εγκατασταθεί μόνιμα στο Παρίσι, μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση στην Ευρώπη, και έχοντας αποκηρύξει την ιδέα μιας ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας, θα πάρει μέρος στη γαλλική αντίσταση.

Η πρώτη αναγνώριση θα έρθει το 1953. Είναι η χρονιά κατά την οποία ολοκληρώνεται η έκδοση της πρώτης τριλογίας του (Μολλόυ, Ο Μαλόν Πεθαίνει, Ο Ακατονόμαστος) και παρουσιάζεται το θεατρικό του έργο Περιμένοντας τον Γκοντό. Θα ακολουθήσουν και άλλα πεζά και θεατρικά έργα με έντονα τα στοιχεία του πειραματισμού, της μορφολογικής αναζήτησης, της σύγκλιση με τις εικαστικές τέχνες, με τις πρωτοπορίες της μοντέρνας τέχνης και με την κλασική παράδοση.

Το 1969 θα τιμηθεί με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας. Έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του στο Παρίσι όπου και πέθανε στις 22 Δεκεμβρίου 1989.

Από την Εστία θα κυκλοφορήσει προσεχώς το δοκίμιο του για τον Προυστ.