Ἡ Θεσσαλονίκη μετά τήν ἀπελευθέρωσή της, καθίσταται κέντρο σειρᾶς γεγονότων μέ προέκταση καί στήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Τό περιοδικό τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης Γρηγόριος Παλαμᾶς, πού ἱδρύεται μετά τήν δημιουργία τῆς Προσωρινῆς Κυβερνήσεως Βενιζέλου, τό 1917, δημοσιεύει καί σχολιάζει πολλά ἀπό τά γεγονότα αὐτά, ὅπως εἶναι τό ἀνάθεμα τοῦ Βενιζέλου, οἱ δίκες τῶν ἀρχιερέων πού μετεῖχαν σ ̓ αὐτό, οἱ νίκες τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ στό μακεδονικό καί μικρασιατικό μέτωπο, τό ζήτημα τῶν Νέων Χωρῶν, ὁ διχασμός, πλήν τοῦ Ἐθνικοῦ, καί στήν Ἐκκλησία, ἡ πυρκαγιά τοῦ 1917. Ἡ Ἐκκλησία Θεσσαλονίκης καί ὁ μητροπολίτης Γεννάδιος ἐργάζονταν σύντονα γιά τόν καθαγιασμό βυζαντινῶν ναῶν, τήν προστασία τῶν βυζαντινῶν μνημείων, τήν ἀποκατάσταση τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τήν ἵδρυση τοῦ Α.Π.Θ., τήν ἀνάγκη τοῦ μεγάρου τῆς Χ.Α.Ν.Θ. Συνέδραμε, ὡσαύτως, τό ἔργο τῆς Πολιτείας στήν ἐγκατάσταση τῶν προσφύγων τοῦ 1922, στήν ἀνέγερση σχολείων, ναῶν, στήν ἵδρυση προσφυγικῶν οἰκισμῶν. Τό περιοδικό, μέ τούς συνεργάτες του, ἄσκησε δριμεῖα κριτική στήν Ἐκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, ἐνδιαφέρθηκε μέ δημοσιεύματα γιά τήν Κύπρο, τά Δωδεκάνησα, τήν Β. Ἤπειρο, τιμοῦσε τήν Γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Μ. Ἀσίας καί τοῦ Πόντου. Κατά τήν Κατοχή ἡ Ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης ὀργάνωσε συσσίτια, ἀγωνιοῦσε γιά τόν ἐμφύλιο σπαραγμό, μετεῖχε στίς κινήσεις γιά τίς Ἐθνικές Διεκδικήσεις.