Η ποίηση του εφιάλτη
[…] Μονήρης και διαρκώς αυτοπυρπολούμενος, θύμα της γνωσιολογικής του οδύνης γύρω από έναν κόσμο a priori κατεστραμμένο και αποκρουστικό, παρηγορεί τον εαυτό του και τον αναγνώστη μόνο με την άτεγκτη Αλήθεια που κομίζει. Κι ακόμα βέβαια τον παρηγορεί με την τεχνικότατη, δονούμενη μουσικότητα της εκφραστικής του.
Ένας ποιητής που ασκείται υπέροχα επί χρόνια στο χείλος του γκρεμού, σε ύφος, κατά την αρχαία έννοια, υψηλόν, και με αυστηρότατους τους όρους του παιγνίου του προς τον αναγνώστη, μας προσφέρει έναν μαύρο μα και ολάνθιστο λειμώνα ενδοσκόπησης∙ ενδοσκόπησης της οποίας, σύμφωνα με την προτροπή του Μάρκου Αυρηλίου, ο Παπαγεωργίου είναι ακέραιος και εντατικά οπαδός: «Ένδον σκάπτε∙ ένδον γαρ η πηγή του του αγαθού, και αεί αναβλύειν δυναμένη, εάν αεί σκάπτης».
Διαβάζω τον Παπαγεωργίου ως έναν, κατά Εγγονόπουλο, «ελεύθερο, γενναίο και δυνατό».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ
(Αυγή της Κυριακής, 21.11.2004)
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Από το 1982 ως το 1998 διηύθυνε το περιοδικό Γράμματα και Τέχνες. Από το 2011 έως σήμερα συνδιευθύνει το τριμηνιαίο περιοδικό ποίησης Τα ποιητικά. Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Τάτσης και ο Χάρης Κατσιμίχας. Το 2001 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω για το βιβλίο του Κλεμμένη Ιστορία, το 2009 με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (ίδρυμα Πέτρου Χάρη) για το σύνολο του ποιητικού του έργου και το 2012 με το Βραβείο Νουβέλας-Διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω για το αφήγημά του Νερό.
