"Απ` όλες του τις ιστορίες είναι η πιο θλιβερή", έγραψε ο Έντουαρντ Σαΐντ για την "Έιμι Φόστερ". Πράγματι, είναι μια σπαραχτική ιστορία για την απόλυτη αθωότητα - τόσο απόλυτη, που μόνο με απλότητα μπορεί κανείς να μιλήσει γι` αυτήν. Ο Γιάνκο, ο ναυαγός που ως το τραγικό του τέλος παραμένει πεντάξενος στον άξενο τόπο όπου τον έριξε η μοίρα, είναι αθώος ως τα τρίσβαθά του, περισσότερο κι από παιδί - από τα παιδιά που τον παίρνουν στο κατόπι και τον κοροϊδεύουν. Κάτω από τα ξενικά του ρούχα κι από το δέρμα του, που `ναι φτιαγμένο για τον ήλιο ενός άλλου τόπου, φοράει κατάσαρκα τη μοναξιά του - κι αυτή την ξεχωριστή αξιοπρέπεια που η μοναχικότητα χαρίζει στον άνθρωπο.
