Η Αθήνα του 2016 γεννά συναισθήματα μίσους και αγάπης στους κατοίκους της. Είναι πόλη με τόσο τεράστιο ιστορικό βάρος, όσο και σημαντικά προβλήματα -πολλά από τα οποία παραμένουν μάλλον αναλλοίωτα από δεκαετία σε δεκαετία.

Το γνωρίζαμε αυτό, από αφηγήσεις λογοτεχνών όπως ο Μητσάκης, ο Ροΐδης και άλλοι. Όταν όμως διαβάζουμε συγκεντρωμένα 400 χρονογραφήματα για την Αθήνα και την Αττική, γραμμένα μεταξύ 1939 και 1958 από τον απολαυστικά καυστικό Κώστα Βάρναλη, βιώνουμε το σήμερα λες και ήταν χθες.

Παρόλες τις πικρές διαπιστώσεις, αυτή η επιστροφή στον χρόνο έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί είναι εγγύς το παρελθόν αυτό -και παρόλ’ αυτά παρελθόν. Ο αναγνώστης του 2016 δεν θα αντιμετωπίσει τα χρονογραφήματα αυτά ως απολύτως "αρχειακά": οι παππούδες μας και οι γονείς μας γνώρισαν την Αθήνα αυτή. Και αυτό είναι το συγκινητικότερο.