Είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του κύπριου Βασίλη Κυριάκου, φιλολόγου, πρώην φοιτητή της Νομικής, και εδώ και δυο χρόνια οριστικά αφοσιωμένου στην τέχνη του θεάτρου, ως ηθοποιός ή ως σκηνοθέτης.

Η συλλογή φιλοξενεί 40 ποιήματα σε ελεύθερο στίχο με τίτλους, οι πρώτοι των οποίων μπορούν να διαβαστούν ως συνέχεια, «δέκα επτά», «δεκαεπτά και κάτι», «δεκαοχτώ παρά κάτι», και “that is the question:Κ.Κ.Κ. 1926”, «αβύθιστο χρυσοπράσινο ου μ’ εθέσπισεν», «τύπωνε», «κρόνε», «με τον εαυτό μου», «λουτρά», «Τ.Ι.Ν.Α.», «λήθη», «μακάριε», «δανιμαρκία», «εθνάρχες με το κιλό», «περί αισθητικής», «στη λαϊκή δημοκρατία της τέχνης», «μανιφέστο του βολανταρισμού», «κούφια επίκληση», «δηλωσίας», «αγάπη από τάληρα», «καλλιπόλεως-κομοτηνή γωνία», «εργόχειρο από φλέγμα», «προμηθέας ελευθερωτής», «ιστορική λήθη» κ.ά.

Στον πρόλογό του στην έκδοση ο συγγραφέας Κώστας Λουλουδάκης /Ιουλιανός σημειώνει ότι η ποίηση του Β. Κυριάκου «ηχεί παράφωνα και προκλητικά. Διότι δημιουργεί μια αφηγηματική παραστατική ταξική τέχνη. Δημιουργεί ένα έργο διαμαρτυρίας και επαναξιολογεί το παρελθόν, συνδέοντας διαφορετικές εποχές με ύψιστο ρεαλισμό γύρω από τη δομή της ποίησής του: ένα σχέδιο Μάρσαλ πλανιέται πάνω από τη χώρα/ βόμβες Ναπάλμ στον Γράμμο,/κονσέρβες και άλλα κυτία αμερικανικής βοήθειας στο άστυ/ η κυβέρνηση του βουνού αναφωνεί: «νενίκηκά σε, Σόιμπλε!». Αυτές οι λέξεις του Βασίλη σε βάζουν στο κέντρο του λαβυρίνθου των γεγονότων του παρελθόντος και του παρόντος. Οι λέξεις του μεσολαβούν ώστε να δεις κατάματα τον Μινώταυρο.»