Τα Τελευταία μου Λόγια

Mes Derniers Mots (τίτλος πρωτοτύπου)

Amigorena, Santiago H.

Μετάφραση: Δημητρούλια, Τιτίκα

Εισαγωγή: Δημητρούλια, Τιτίκα

Παράρτημα: Αντωνοπούλου, Αναστασία || Σκίπης, Σωτήρης, 1881-1952

Εξώφυλλο/εικαστικό: Πασχάλης, Ανάργυρος

Επιμέλεια κειμένου: Μπέλλα-Αρμάου, Ζωή

Κυκλοφορεί

ISBN: 978-960-01-2001-1

Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, Αθήνα, 2/2019

Σειρά: Aldina · 19

Γλώσσα: Ελληνική, Νέα

Γλώσσα πρωτοτύπου: Γαλλικά

€ 10.00 (περ. ΦΠΑ 6%)

Βιβλίο, Χαρτόδετο

13 x 20 εκ., 188 σελ.

Περιγραφή

2086: το τέλος του κόσμου. Η Ακρόπολη της Αθήνας είναι το έσχατο καταφύγιο για δυο εναπομείναντες ανθρώπους, τον νεαρό αφηγητή κι έναν υπεραιωνόβιο άνδρα ονόματι Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Ο Σαίξπηρ θυμάται πώς ήταν ο κόσμος όταν οι άνθρωποι μπορούσαν ακόμη να χαίρονται τη ζωή. Με οδηγό τις αναμνήσεις τους και αναφορές σε μεγάλους συγγραφείς, οι δύο τελευταίοι άνθρωποι προσπαθούν να ανακαλύψουν τις αιτίες του αφανισμού. Χρειάζεται άραγε η απόλυτη καταστροφή για να μπορέσει ο άνθρωπος να ευαισθητοποιηθεί από την ομορφιά ενός απλού ρόδου;
Ο Santiago H. Amigorena (γεν. 1962) είναι Αργεντινός συγγραφέας και σκηνοθέτης που ζει στο Παρίσι.

Βιβλιοκριτικές

Πρατσίνης, Νίκος, Santiago H. Amigorena: «Τα τελευταία μου λόγια», diastixo, 18/10/2019

Εκεί που ελλοχεύει ο μέγας κίνδυνος, εκεί φωλιάζει και η σωτηρία.Χέλντερλιν {loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri} Δύσκολο να γράψει κανείς για ένα από τα πιο πρωτότυπα μυθιστορήματα που εκδόθηκαν στην Ελλάδα το 2019. Δύσκολο να (περι)γράψει κανείς ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα μεταμφιεσμένο σε δυστοπικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Η περιγραφή σημαίνει οριοθέτηση και, στο έργο αυτό, που αφήνει ηθελημένα ελεύθερο τον νου του αναγνώστη να καλπάσει προς ποικίλες ερμηνείες, τα όρια είναι α(δι)όρατα. >>>

Μπαμπασάκης, Γιώργος - Ίκαρος, Δυσοίωνες πραγματικότητες, γοητευτικές αφηγήσεις, bookpress, 17/05/2019

Ισχυρή είναι η τάση πολλών σημαντικών συγγραφέων να προειδοποιούν. Ευαίσθητες μεμβράνες καθώς είναι, εξοπλισμένοι με περισκόπια που σαρώνουν τον κοινωνικό ιστό και με αντένες που πιάνουν τα ανησυχητικά, έστω και εν σπέρματι ακόμη, δρώμενα, μυθιστοριογράφοι όπως ο Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ, ο Κόρμακ ΜακΚάρθυ, ή/και ο Τόμας Πίντσον (που δεν είναι κατ’ ανάγκην συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, αλλά μάλλον δημιουργικοί «τουρίστες στην υπόθεση») μελλοντολογούν ενίοτε με το βλέμμα στραμμένο στον κώδωνα του κινδύνου και το χέρι τους έτοιμο να σημάνει τον δέοντα συναγερμό. >>>

Γιώργου Λαμπράκου, Αποκάλυψη τώρα στην Ακρόπολη, bookpress, 01/04/2019

Στην εικοτολογική μυθοπλασία, την πεζογραφία που εκτυλίσσει εύλογες υποθέσεις για το μέλλον του πλανήτη και τη θέση μας σε αυτόν, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει τις τελευταίες δεκαετίες η θεματική της ανθρωπογενούς Αποκάλυψης. Ως γνωστόν, εδώ και πάρα πολύ καιρό δεν γράφονται ουτοπίες, αλλά μόνο δυστοπίες, στις οποίες συχνά συμπεριλαμβάνεται η ιδέα της επερχόμενης συντέλειας του κόσμου, συνήθως του ανθρώπινου, ενίοτε και του φυσικού στο σύνολό του. >>>

Add: 2019-02-28 11:13:03 - Upd: 2024-12-05 15:46:34