Κάθε άλλο παρά νοσταλγικό μανιφέστο, τούτο το βιβλίο –με ποικιλόμορφη εικονογράφηση: από τους πίνακες του Κουρμπέ ως τις σοβιετικές αφίσες της δεκαετίας του 1920 κι από τις ταινίες του Αϊζενστάιν και του Βισκόντι ως τα έργα του Αγγελόπουλου ή του Κεν Λόουτς– ανοίγει γόνιμο διάλογο με τα νέα ρεύματα της κριτικής σκέψης.
Η Αριστερή Μελαγχολία εστιάζει στην Αριστερά του μέλλοντος, η οποία, όταν το 1989 είδε το μέλλον αυτό να καταρρέει, ένιωσε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Ο Τραβέρσο δεν τρέφει καμία συμπάθεια για την ανυπόληπτη, όπως την αποκαλεί, ιστορία του κομμουνισμού. Αλλά την ίδια στιγμή πιστεύει ότι μαζί της κατέρρευσε και η υπόσχεση της απελευθέρωσης. O Έντσο Τραβέρσο είναι Ιταλός φιλόσοφος και κοινωνικός επιστήμονας, καθηγητής σήμερα στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης. >>>
Ιδέες, ζωές, αναρχία κι επανάσταση Η ιστορία των ιδεών σύμφωνα με τον Κουέντιν Σκίνερ είναι πληρέστερη όταν συνδυάζεται με τον βίο των διανοητών. Στο βιβλίο του Ζακ Ζυλιάρ Σιμόν Βέιλ (μτφρ. Τεύκρος Μιχαηλίδης, Πόλις) εφαρμόζεται απόλυτα αυτή η προτροπή του Σκίνερ. Από κοινού με την πολυκύμαντη δράση της αναρχοσυνδικαλίστριας και αγωνίστριας στον Ισπανικό εμφύλιο Σιμόν Βέιλ μας παρουσιάζεται και η άλλη πλευρά της. >>>
