Και κάθε φορά που πας να ψιθυρίσεις κάτι, σαν υπαινιγμό
να πούμε, οι άλλοι σε κοιτάζουν δήθεν ξαφνιασμένοι, σαν
να θέλουν να πουν: «Τι εννοείς; Δεν έχουμε Δημοκρατία;».
Θυμάσαι τότε εκείνον τον τύπο στον σταθμό του Ηλεκτρι-
κού στα Πευκάκια, τον τύπο του Ντωμιέ που λέγαμε: «Οι
δουλίτσες μας, ε; Τα συμφέροντά μας, ε;». Και μουρμουρί-
ζεις μέσα σου: «Μόνο οι τρελοί και τα ψώνια μιλάνε».
