Το κενό ισχύος που δημιουργή-
θηκε μετά την έναρξη της συριακής
κρίσης (Μάρτιος 2011) λειτούργη-
σε ως μαγνήτης για τις περιφερεια-
κές επιδιώξεις των κέντρων ισχύος
του συστήματος, αλλά και ως πηγή
κινδύνων και αστάθειας για το ευ-
ρύτερο σύστημα. Από τα τέλη του
2012, η συριακή κρίση είχε ξεπε-
ράσει τα όρια της Συρίας και είχε
μετατραπεί σε έναν περιφερειακό
πόλεμο με διεθνείς απολήξεις. Η
κλιμάκωση του Συριακού Πολέμου
είχε ως αποτέλεσμα τη διαμόρφω-
ση ενός νέου πλέγματος ανταγωνι-
σμού ισχύος στο σύστημα της Μέ-
σης Ανατολής. Παρά τις γεωστρα-
τηγικές και ιδεολογικές διαφορές
τους, ο Συριακός Πόλεμος παρείχε
στα σουνιτικά κέντρα ισχύος του
συστήματος -τη Σαουδική Αραβία,
την Τουρκία και το Κατάρ- ένα γε-
ωπολιτικό ρήγμα προκειμένου να
επιφέρουν ένα σημαντικό πλήγ-
μα στη συνοχή της ιρανικής ισχύος
στο κέντρο του μεσανατολικού συ-
στήματος. Ως αποτέλεσμα, ο περι-
φερειακός ανταγωνισμός συνέβα-
λε καταλυτικά στη ραγδαία κλιμά-
κωση του Συριακού Πολέμου, στην
ακύρωση της εδαφικής ακεραι-
ότητας της Συρίας και στην ανά-
δυση ενός νέου κύματος ισλαμι-
στικού μιλιταρισμού, υπό τη μορ-
φή οργανώσεων όπως το «Ισλαμι-
κό Κράτος». [...] Τα αποτελέσμα-
τα της συριακής κρίσης επηρεά-
ζουν άμεσα εκτός από την περιφε-
ρειακή κατανομή της ισχύος και το
σύνολο της λειτουργιάς του δρώ-
ντος υπερσυστήματος. Παρά ταύ-
τα, η ενεργειακή πτυχή της κρίσης
δεν έχει περιγραφεί και αναλυθεί
επαρκώς. [...] Ωστόσο, οι σχεδι-
ασμοί δύο ανταγωνιστικών αγω-
γών δυναμιτίζουν την περιφερεια-
κή ασφάλεια, αφού ενισχύουν την
παραδοσιακή διαμάχη σουνιτικού
και σιιτικού Ισλάμ, με τους διε-
θνείς πυλώνες ισχύος και επιρροής
του δρώντος υπερσυστήματος να
συμμετέχουν στην προώθηση του
επωφελέστερου για εκείνους αγω-
γούς.