“Από μία οπτική, η παρουσία του ανθρώπου είναι πρόσκαιρη, ο άνθρωπος έχει επωμιστεί τα λάθη και τη δυστυχία και έχει αρχή και τέλος μέσα στον χρόνο∙ από την άλλη, αποτελεί το άφθαρτο πρωταρχικό ον που παίρνει μορφή σε ό, τι υπάρχει’’: ο λόγος ενώ φαίνεται να αυθαιρετεί, εισάγει εδώ τους κανόνες μιας εξαιρετικά αυτόνομης, προσωποπαγούς διαλεύκανσης των μυστηρίων του κόσμου, όπως νομίζουμε ότι τον γνωρίζουμε. >>>
