Το ιερό κρύβεται στο νέο
Η μόνη μυθική εποχή είναι το μέλλον
Διόνυσε περήφανη ευφυΐα
Χτυπάς το πέμπτο σφυρί
το πιο ανήσυχο
Στο τέλος της λάμψης στην αρχή της ζωής
Λέει ο δυνάμει τυφλός
Στον ήδη τυφλό
«Εγώ που δε γνώριζα τίποτα τη σταμάτησα
Εγώ με τη σοφία μου μόνο»
Σαν τα λόγια μοιράρηδων
Που καλούν κουτσούς δαίμονες
Βίος- Θάνατος-Βίος
Πόσες άνοιξες έχεις βιώσει
107 βήματα
Οργή και μελαγχολία
Αδέσμευτη κοσμογονία
Ένας χρυσός κύκλος
Και μέσα του μια θάλασσα με πολλά ονόματα
Που δεν θα `πρεπε να `χει κανένα
Κρύβονται αετός και φίδι
Στα τέσσερα σημεία
Ανήκουν στους Κύριους της Αναπνοής
Και η εμπειρία της ζωής
Απρόσιτη [...]
