Το ιερό κρύβεται στο νέο
Η μόνη μυθική εποχή είναι το μέλλον

Διόνυσε περήφανη ευφυΐα
Χτυπάς το πέμπτο σφυρί
το πιο ανήσυχο

Στο τέλος της λάμψης στην αρχή της ζωής

Λέει ο δυνάμει τυφλός
Στον ήδη τυφλό

«Εγώ που δε γνώριζα τίποτα τη σταμάτησα
Εγώ με τη σοφία μου μόνο»

Σαν τα λόγια μοιράρηδων
Που καλούν κουτσούς δαίμονες

Βίος- Θάνατος-Βίος
Πόσες άνοιξες έχεις βιώσει

107 βήματα
Οργή και μελαγχολία
Αδέσμευτη κοσμογονία

Ένας χρυσός κύκλος

Και μέσα του μια θάλασσα με πολλά ονόματα
Που δεν θα `πρεπε να `χει κανένα

Κρύβονται αετός και φίδι
Στα τέσσερα σημεία

Ανήκουν στους Κύριους της Αναπνοής

Και η εμπειρία της ζωής
Απρόσιτη [...]